Το 1982 οι Τζέιμς Γουίλσον και Τζόρτζ Κέλινγκ, πολιτικοί επιστήμονες και καθηγητές του Χάρβαντ δημοσίευσαν στον αμερικάνικο τύπο το περίφημο άρθρο τους “Broken Windows” που στα ελληνικά αποδίδεται «Σπασμένα Παράθυρα».
Σ’ ένα απόσπασμα του αναφέρονται τα εξής: «Αν ένα παράθυρο κάποιου κτιρίου είναι σπασμένο και δεν επιδιορθώνεται, σύντομα θα σπάσουν και τα υπόλοιπα παράθυρα του κτιρίου. Το σπάσιμο των παραθύρων δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα επειδή σε κάποιες περιοχές κατοικούν άτομα αποφασισμένα να σπάνε τα παράθυρα, ενώ σε κάποιες άλλες περιοχές κατοικούν άνθρωποι που αγαπούν τα παράθυρα.
Αυτό που μάλλον ισχύει είναι ότι ένα σπασμένο παράθυρο αποτελεί ένδειξη ότι κανείς δεν νοιάζεται».
Στη χώρα μας, κατά την περίοδο της «μεταπολίτευσης» οι πολιτικοί ταγοί της ιδιοτελώς σκεπτόμενοι εκπαίδευσαν το λαό να μην νοιάζεται για τα «σπασμένα παράθυρα». Τραγικό αποτέλεσμα η κατάσταση που σήμερα βιώνουμε.
Είναι, όμως, γνωστό από τη Φυσική ότι η ενέργεια δεν εξαφανίζεται απλώς αλλάζει μορφή. Σήμερα η συσσωρευμένη «ενέργεια» που είχε ευφυώς παγιδευτεί από το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει αλλάξει μορφή βρίσκοντας διέξοδο από τα «σπασμένα παράθυρα». Ας προσέξουν οι «επίδοξοι» ηγέτες της χώρας γιατί τα «σπασμένα παράθυρα» ενίοτε εκδικούνται… και κατά τα φαινόμενα ο καιρός ήγγικε…
Ν. Παρίκος
