Δήμαρχέ μου… -ποιος δήμαρχος;… ξέρει αυτός, η παρέα του και όχι μόνο-, «Άξιος»… Τα κατάφερες και στις δύο περιπτώσεις… αν και δεν είναι τα χωράφια σου, μάθημα όμως έδωσες ποιος είναι το αφεντικό…
Δύο στα δύο λοιπόν… και προς το παρόν δεν έχει ακόμη ανοίξει μύτη… αν και καλό είναι να περιμένεις… κι εσύ και οι φιλάρεσκοι οπαδοί σου… γιατί όπως κι ο ίδιος ξέρεις πλέον πολύ καλά… φίλοι… φίλοι πραγματικοί δεν υπάρχουν… οι δε πιστοί περιμένουν πλέον με το καριοφύλι στα χέρια… μισοαγριεμένοι…
Και καλά ο Διευθυντής… μπορεί να θεώρησες ή μάλλον καλύτερα να νόμισες ότι έτσι του «χαλάς» το επικοινωνιακό και την κοινωνική επιρροή… άσε που βρήκες ευκαιρία για να δείξεις στην «αριστοκράτισα της πόλης», ναι σ’ αυτή που ο ίδιος επαναλαμβάνεις συνεχώς ότι δεν έχεις καμία επαφή και πειθαναγκαστική επιρροή, ότι εξακολουθείς να κατέχεις τα κλειδιά της τοπικής εξουσίας σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής… Για να είμαστε ειλικρινείς,… δεν ξέρουμε τι θα έκανες εάν δεν είχες την «χαζή ξανθιά» που σαν καβαλημένο καλάμι ήθελε να γίνει Διευθύντρια στην θέση του Διευθυντή, και τον μικρό και προστρέχοντα στην τύχη του που οι φίλιες προς εσένα δυνάμεις έχρισαν πρόεδρο και έκτοτε νομίζει ότι το καλάμι είναι περήφανο άλογο…
Τον νεαρό, όμως, που πιστός στα νάματα του επαγγελματισμού «έβγαζε» το ψωμάκι του… γιατί τον κτύπησες υπούλως μέσω του κοντού που λατρεύει την στρογγυλή θεά…; Αλήθεια η πορεία των «σιτιζόμενων ηλιθίων» ήταν μήνυμα προς τον «άνδρα» της προηγούμενης παραγράφου…; Γιατί μην πεις σε κανένα κε Δήμαρχε ότι δεν τους ελέγχεις… είπαμε τέρμα οι αστειότητες…
Κτύπημα στο υπογάστριο…, -αλήθεια γνωρίζεις το νόημα της λέξης κε Δήμαρχε;- και μάλιστα χωρίς νόημα, αφού το παίγνιο που θεώρησες ότι περιείχε σκόπιμο κτύπημα, κε Δήμαρχε ήταν μία ατυχής αλλά φαεινή ιδέα για την καθημερινότητα της πόλης… Ο έχων όμως την μύγα… μυγιάζεται κε Δήμαρχε και καλό είναι αντί να αναζητάς «διαβόλους στο λιβάνι» και μάγισσες στα καταπράσινα λιβάδια της πόλης σου, -κάποιος μάλλον έχοντας το κληρονομικό χάρισμα ανάφερε ότι πράγματι αυτά υπάρχουν-, επικεντρώσου στον δικό σου κύκλο των χαμένων ετερόφωτων ποιητών… Και ο πανίσχυρος Καίσαρας Ιούλιος Γάιος της Ρώμης, από εκεί βρήκε τον «δικό του δάσκαλο»…
Και κάτι προσωπικό για σένα κε Δήμαρχε… Μην επιτρέψεις σε κανένα, -μη εξ αίματος συγγενή σου ή μη-, να αποκτήσει δικαιώματα στον προσωπικό σου θρύλο του Ελ Σίντ, αν μπορείς να το καταλάβεις με όλο τον σεβασμό…
Όσο για τις νίκες που σημειώνεις… κοντός ψαλμός αλληλούια και προς θεού μην πάει το μυαλό σου στους αναφερθέντες… Απ’ αλλού θάρθουν οι απαντήσεις και μάλιστα «προχωρημένες» και ας επιμένει η μικρόσωμη κυρία ότι κανένας δεν μπορεί να αγγίξει το σύστημα… αφού αυτό είναι πλέον πολύ καλά θωρακισμένο… έτσι είπε και τρόμαξαν τα drones…!!!
Ενδεικτικά κε Δήμαρχε… τα παιδιά είναι παιδιά… αλλά ας ρίξει κάποιος και μία ματιά στην έκθεση που έφθασε στον Άρειο … ναι τον Πάγο…
Ένα τελευταίο, ως ερώτημα αγαπητέ κε Δήμαρχε… Έχεις γνώση πως εξελίσσετε η κατάσταση σε μία πλαγιά όταν ξεκινά να κιλά μία μικρή πέτρα… λέμε τώρα… Η πρώτη πέτρα ρίχθηκε… από τον θεό και τους επί γης κριτές αν και επιχειρήθηκε να την σταματήσουν με την αλλαγή της ονομασίας του προορισμού…
Κοντός Ψαλμός… κε Δήμαρχε… με όλο το σεβασμό μας για τα μελλούμενα…
Και κάτι που θα ξεχνάγαμε…
«Έχεις μεγάλη έλλειψη αξιόλογων και ικανών στελεχών… και γι’ αυτό αναζητείς έξω από το «θερμοκήπιό» σου, νέα πρόσωπα ικανά να βγάλουν το σύστημα από το τέλμα του»….
Δεν το λέμε εμείς… αλλά νεοπροσύλητος συνεργάτης σου…
Χαιρετίσματα και μην απελπίζεστε κε Δήμαρχε… θα συναντηθούμε στα…. «ψαράδικα» και μάλιστα σύντομα…
«Επίκουρος ο Αιρετικός»…
